- بی سر و پا
پست، فرومایه، درمانده، ناتوان، بی سروته
معنی بی سر و پا - جستجوی لغت در جدول جو
- بی سر و پا(سَ رُ)
مرکّب از: بی + سر + و + پا، فرومایه. نالایق. پست. (یادداشت مؤلف) : و از این گروهی بی سر و پا که با تست بیمی نیست. (تاریخ بیهقی)،
ملیح تر شود آن زن فروش و گر نشود
همین که هست بس است این گدای بی سر و پا.
سوزنی.
نزهتگاه شیدایان و تفرج جای بی سروپایان. (ترجمه محاسن اصفهان ص 116)،
عارضش را بمثل ماه فلک نتوان گفت
نسبت دوست به هر بی سر و پا نتوان کرد.
حافظ.
رجوع به سر شود.
ملیح تر شود آن زن فروش و گر نشود
همین که هست بس است این گدای بی سر و پا.
سوزنی.
نزهتگاه شیدایان و تفرج جای بی سروپایان. (ترجمه محاسن اصفهان ص 116)،
عارضش را بمثل ماه فلک نتوان گفت
نسبت دوست به هر بی سر و پا نتوان کرد.
حافظ.
رجوع به سر شود.
- بی سر و پا
نا لایق، پست، فرومایه
- بی سر و پا((سَ رُ))
فرومایه، پست، دنی، ناتوان، عاجز
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
انسان یا حیوان که دست و پایش معیوب و از کار افتاده باشد، کنایه از آدم زبون و عاجز، کنایه از بی عرضه
(سَ رُ تَ)
لغت نامه دهخدا
مرکّب از: بی + سر + و + ته، بی سر و بن. بی ابتدا و انتها: گفته های بی سر و ته، خبر بی سر و ته، دعوی بی سر و ته، سخنان بی سر و ته، لاطائل و بیهوده. (از یادداشت مؤلف)
(سَ رُ بُ)
لغت نامه دهخدا
مرکّب از: بی + سر + و + بن، بی سر و ته. سست و ضعیف: دعاوی بی سر و بن. (یادداشت مؤلف)،
اوباش، پاشنه ترکیده، شرتی شپکی، پست، رذل، ول، فرومایه، ولگرد، هرزه
متضاد: آدم حسابی
متضاد: آدم حسابی